Dlaczego warcaby? Bo to więcej niż gra.

Warcaby to jedna z najstarszych gier strategicznych na świecie – jej ślady sięgają starożytnego Egiptu, a zasady znane były już w średniowieczu. Przez wieki towarzyszyły ludziom jako źródło rozrywki, ale też jako szkoła logicznego myślenia, cierpliwości i planowania na kilka kroków naprzód.

Dla dzieci warcaby to wspaniałe ćwiczenie umysłu: uczą obserwacji, koncentracji i podejmowania decyzji. Dla osób starszych – świetna forma aktywizacji pamięci i elastyczności poznawczej. A dla wszystkich – okazja do spokojnej, analogowej chwili w świecie pełnym bodźców cyfrowych.

Dlaczego komputer nie gra jak mistrz świata?

Pierwsza nasza wersja tej gry była umieszczona w sieci około 2002 roku, jako część rozrywkowa na stronach pewnego lokalu gastronomicznego. Można by powiedzieć, że to znalezisko archeologiczne. Jedyne originalne wersje zachowały się tylko w Wayback Machine. No bo ciężko jest znależć w prywatnych archiwach coś, co zrobiło się przed ponad 20 laty. Czyli to było, mniej więcej, jakieś kilka milionów linii kodu temu

Okazało się, że originalny kod, z tej jakże zamierchłej programistycznie epoki, dalej sprawnie działa. Oczywiście, została przeprowadzona głęboka odnowa, tak aby dostosować kod do współczesności, ale wszelkie założenia logiki ruchów, odpowiedzi komputera czy nawet prostej grafiki, zostały zachowane. Choć wtedy grafika to były pliki .gif, a dziś reguły css. Celowo zrezygnowaliśmy z zaawansowanych algorytmów sztucznej inteligencji, minimaxów czy przycinania alfa-beta. Dlaczego? Bo nie chodzi tu o walkę z niepokonaną maszyną, tylko o prawdziwą grę.

Komputer w tej wersji nie myśli dziesięć ruchów naprzód. Co więcej, on w ogóle nie myśli. To tylko najprostsze rozwiązania możliwych ruchów. Czasem popełnia błędy, czasem nie wykorzystuje najlepszej szansy – bo tak właśnie jest w prawdziwym świecie: raz się wygrywa, raz się przegrywa. Nie zawsze się wykorzysta najlepszą szansę. No i czy ona na pewno była najlepsza??? I właśnie w tym tkwi radość gry – nie w dominowaniu, ale w wspólnym spędzaniu czasu, w napięciu przed ruchem, w radości z małego zwycięstwa.

Zagraj dla przyjemności. Dla dzieciństwa, które wciąż w Tobie mieszka. Albo dla dziecka, które właśnie odkrywa, że świat jednak da się pokonać – nawet jeśli tylko na planszy w warcaby.